آیا مولوی عبدالحمید از منافع خود برای منافع مردم میگذرد؟ به گزارش کانال پشت پرده مسجد مکی زاهدان، مولوی عبدالحمید در بخشی از خطبه های اخیر خود در نماز جمعه اظهار داشت که از منافع خود برای منافع ملت می گذرد، آیا این ادعا درست است؟ مولوی عبدالحمید سالهاست که مردم، طلاب و حتی نیازمندان مظلوم را بازیچه نموده و برای تامین منافع خود، به هر شکل ممکن به حقوق آنها تعرض می نماید، او و نزدیکانش در بزنگاههای مختلف به بهانۀ کمک، پول و داریی مردم را به تاراج برده و بر مستقلات خود می افزایند و هر روز لاکچری تر زندگی می کنند و در واقع فقط دلهرۀ منافع خویش را دارند، آن وقت مولوی عبدالحمید در کمال وقاحت از ترجیح منافع مردم سخن می گوید و در فکر عوام فریبی است.

   کدام افراط سبب نفرت از دین می شود؟ به گزارش کانال پشت پرده مسجد مکی زاهدان، مولوی عبدالحمید در بخشی دیگر از صحبتهای خود در نماز جمعه، افراط گرایی را سبب نفرت از دین خواند که باید دید مراد ایشان از افراط چیست؟ آیا مولوی عبدالحمید تببین دستورات دین، که امروزه عده ای آنها را دست و پا گیر معرفی می نمایند را افراط گرایی می داند و با همین توجیه حجاب را اختیاری نموده و نماز را از اولویت دین خارج نموده است؟ جناب مولوی عبدالحمید دستورات و اصول و فروع دین مشخص است و اینکه عده ای از آن روی گردان شده اند، دلیلی بر این نمی شود که ما هم برای خوش آمدن آنان، دین خدا را زیر پای بگذاریم.

   سفرهای سریالی مولوی عبدالحمید برای چاپیدن مردم، این بار به مقصد سراوان به گزارش کانال پشت پرده مسجد مکی زاهدان، مولوی عبدالحمید که اخیرا کمکهای مردم زاهدان به دارالعلوم، کفاف هزینه های سرسام آور سفرهای لاکچری فرزندان و ساخت و سازهای جدید خود و نزدیکانش را نمی دهد، با سفر به نقاط مختلف استان درپی سرکیسه کردن اهالی شهرهای دیگر سیستان و بلوچستان است. مولوی عبدالحمید برای پر کردن حسابهای خود در آخرین سفر به سراوان رفته و اخبار واصله حاکی از آن است که با گسیل نمایندگان خود به مساجد و مدارس دینی در حال چاپیدن مردم سراوان است.

   باج خواهی که از بدنامی باج خواهان می گوید به گزارش کانال پشت پرده مسجد مکی زاهدان، مولوی عبدالحمید در بخشی از خطبه های خود در نماز جمعه، ضمن انتقاد از باج خواهی، از مردم خواست از قاتلان و باج گیران حمایت نکنند. به راستی مولوی عبدالحمید در حالی که خود باج خواهی می کند چگونه باج خواهان را ملامت می نماید؟ مولوی عبدالحمید سالهای سال است با دریافت پول از کاندیداهای شورای شهر و مجلس شورای اسلامی، از آنان حمایت و برایشان تبلیغات انجام می دهد، آیا این موضوع باجگیری نیست؟ آیا جانبداری از افراد در اختلافات طایفه ای آن هم در ازای دریافت مبالغ هنگفت نوعی باج خواهی نیست؟ جناب مولوی عبدالحمید، شما در همین سالهای گذشته به دفعات باج های سنگینی از مردم گرفته اید، حال چه شده که باج خواهان را متهم می نمایید؟

  پیشرفت؛ سخنانی که هرگز از خطبه‌های مولوی عبدالحمید نخواهید شنید مولانا بهزاد فقهی اخیراً در مسجد مکی حرف‌هایی بر زبان راند که در هشتاد سال عمر مولوی عبدالحمید حتی یک‌بار هم شنیده نشده است. او صریح گفت: «پول گازوئیل و بنزین شاید شما را ثروتمند کند، اما اصل سرمایه، تحصیل و علم است»؛ همان چیزی که بلوچستان امروز ما بیش از هر زمان دیگر به آن نیاز دارد. اما چرا این خطه همچنان با فقر علمی و آموزشی دست‌وپنجه نرم می‌کند؟ پاسخ روشن است: مولوی عبدالحمید با تمام توان کوشیده است مردم را در جهل و کم‌سوادی نگه دارد. او به‌خوبی می‌دانست که اگر نسل جوان ما به سمت دانش و دانشگاه حرکت کند، نه تنها درآمدهای هنگفتش به خطر می‌افتد، بلکه مردم دیگر حاضر نخواهند بود سرمایه و اعتبار خود را به پای او بریزند. اکنون او مهره‌های شطرنج را با زیرکی خطرناک خود چیده است؛ یک‌بار به بهانه‌ی غزه، بار دیگر به نام ساخت مسجد، و هر بار با ترفندی تازه جیب مردم را خالی می‌کند. و در نهایت، همان پول‌ها صرف سفرهای شخصی وی و خانواده اش می‌شود؛ چنان‌که برای یک عمل جراحی ساده‌ی گوش ـ که روزانه در ایران بی‌شمار انجام می‌شود ـ به...

   طرح جالب یک کاریکاتوریست کشوری در وصف موضع گیری های مولوی عبدالحمید علیه اسراییل مولوی عبدالحمید که در خطبه های گذشته خود به صراحت گفته بود نابودی اسرائیل غیرممکن است! در این طرح، مولوی عبدالحمید تصویر شده که پشت تریبون با شعار: «حمله به اسرائیل حرام است» به ظاهر موضع‌گیری می‌کند. اما حقیقت ماجرا در نگاه طراح آشکار است: مولوی نه یک شخصیت مستقل، بلکه همچون عروسکی کوکی است که کلیدش در دست آمریکا قرار دارد. این کاریکاتور مورد توجه جوانان بلوچ زیادی قرار گرفته است

   آیا مولوی عبدالحمید اگر در سالن سازمان ملل حضور داشت، سالن را ترک می‌کرد؟ این روزها نگاه تمام مسلمانان به همین نکته دوخته شده: کدام کشورها در برابر سخنرانی بی‌بی سالن را ترک کردند و کدام تا آخر نشستند. همین موضوع پرسشی جدی در ذهن دانشجویان و طلاب زاهدان ایجاد کرده است: اگر مولوی در آن جایگاه بود، تصمیمش چه می‌بود؟ انتظار می‌رود مولوی در خطبه‌هایش به این پرسش شفاف پاسخ دهد. اما اگر به سوابق گفتاری ایشان رجوع کنیم، به نظر می‌رسد پاسخ روشن است: خیر، او سالن را ترک نمی‌کرد. استدلال همیشگی‌اش این بوده که «باید به همه ادیان، مذاهب و انسان‌ها فرصت داد و حرفشان را شنید.» اما تناقض از همین‌جا آغاز می‌شود: اگر مولوی چنین اعتقادی دارد، چرا در روز قدس و در جمعه‌های پایانی ماه مبارک رمضان، در صفوف راهپیمایی مسلمانان زاهدان حاضر نمی‌شود؟ اگر واقعاً به میانه‌روی و عدالت پایبند است، چرا در دفاع از فلسطین سکوت اختیار می‌کند؟ از این زاویه می‌توان پرسید: آیا مولوی عبدالحمید ناخواسته در دام روایت رسانه‌های اینترنشنال و حتی رسانه‌های رژیم اشغالگر گرفتار نشده است؟ منتظر می‌مانیم تا «طیب تایلندی»...

   پاچه خواری به سبک احمد گروک طلاب دارالعلوم تصویری ارسال کرده‌اند و می‌گویند: «وقتی احمد گروک تلاش می‌کرد صوفی رضا را منزوی کند، با رفتارهای متملقانه می‌خواست جایگاهی در مسجد مکی پیدا کند.» منابع ادعا می‌کنند او در زمان ورود به دارالعلوم مکی، سعی می کرد غلام حلقه به گوش هرکسی در دارالعلوم باشد و در آخر هم با برداشتن مخفیانه اوشکومگ گوسفند به قول خودش یک هفته سپری می کرد، چه شد که از اوشکومگ گوسفند در اوایل ورودش به دارالعلوم مکی، حالا رسیده به هیله های گران تر؟ بزودی زندگی این اوشکومگ دزد را زیر ذره بین خواهیم برد، با ما همراه باشید.

   قدیس‌سازی مولوی عبدالحمید؛ پروژه‌ای که در سال اخیر کلید خورد. مولوی عبدالحمید که سال‌ها در سودای معرفی خویش به عنوان عالمی بزرگ، رهبری دلسوز و مرجعی بی‌بدیل بود، اخیرا فرصت را مغتنم شمرد. اما او به این عناوین بسنده نکرد؛ چرا که رؤیایی فراتر در ذهن داشت: پیامبری. او با به‌کارگیری گروهی خاص در گوشه‌ای از مسجد مکی و پرداخت مبالغ هنگفت، که در حقیقت حق‌الزحمه‌ی اساتید و طلاب آنجاست، پروژه‌ای را آغاز کرده است تا با تولید کلیپ‌های تبلیغاتی، برای خویش هاله‌ای از قداست بسازد. تازه‌ترین محصول این پروژه، کلیپی است که با قرار دادن نشید «نبی جانم» بر آن، تلاش دارد تا ذهن‌ها را به شکلی خزنده و نرم، در مسیر اهداف پوچ و خطرناکشان هدایت کند. او همچنین برای اثبات این تقدس، بلاگرهای ساده لوح و چاپلوس همچون بچکوک زاهدانی را هم به کار میگیرد تا بر دستانش بوسه بزنند. به راستی، آیا چنین رفتارهایی شایسته است؟

   آیا مولوی حاضر است مدیریت دارالعلوم را به کسی جز خودش بسپارد؟ این پرسشی است که این روزها بسیاری از مردم می‌پرسند. کافی است به روستای تفریحی ملاهای مکی در منزلاب نگاهی بیندازیم؛ جایی که ویلاباغ‌ها یکی پس از دیگری قد برافراشته‌اند. برای هر یک از نزدیکان مولوی عبدالحمید سهمی در نظر گرفته شده است؛ از همسرانش گرفته تا فرزندانش. طیب پسرش در منزلاب صاحب ویلاباغ است، حافظ اسماعیل دامادش نیز همین‌طور، حتی مولوی بدری هم بی‌نصیب نمانده است. اما جای تعجب دارد که در میان همه‌ی این بذل و بخشش‌ها، نامی از مولوی عبدالله ریگی دیده نمی‌شود. اگر حقوق و برکت دارالعلوم قرار بود عادلانه توزیع شود، طبیعی بود که او هم سهمی داشته باشد؛ اما چرا چنین نیست؟ آیا این منافع تنها برای عده‌ای محدود در نظر گرفته شده؟ مگر دارالعلوم ارث پدری مولوی عبدالحمید است که همه‌ی سرمایه‌ها و امتیازها فقط به اطرافیان نزدیک او می‌رسد؟ این سؤال همچنان بی‌پاسخ مانده و سکوت در برابر آن تنها به شایبه‌ها و انتقادها دامن می‌زند.»

   در حالی‌که مولوی عبدالحمید در خطبه‌ها از تربیت فرزندان سخن می‌گوید، تصاویر خانواده‌اش نشان می‌دهد او در این زمینه ناکام مانده است. فرزندانش گاه با پوشیه در ظاهر، اما باطنی متفاوت و گاه حتی بی‌حجابی آشکار حضور دارند در این ویدیو تصاویر عایشه گمشادزهی نوهٔ مولوی عبدالحمید، دختر مرجان اسماعیل زهی و همچنین پیج اینستاگرامی سعدیه اسماعیل زهی که در آن تصویر پروفایل او بصورت بی حجاب است را مشاهده می کنید   

   پاسخ و توییت آرمین ریگی، فعال حقوقدان بلوچ، به انتقادات مولوی عبدالحمید درباره مذاکرات:  در برابر زیاده‌خواهی دشمن، هیأت مذاکره‌کننده حتی اگر به ظاهر دست خالی باشد، نوعی موفقیت است. بهتر است مولوی عبدالحمید به جای دلسرد کردن مردم، راه‌حل‌های عملی برای تقویت کشور ارائه کند.

   ادامۀ تسویه‌حساب طلاب دارالعلوم با احمد گروک (احمد کچلوک) بعد از آنکه طلاب دارالعلوم فهمیدند یکی از دلایل اصلی کنار گذاشته شدن صوفی رضا در جوانی از مسجد مکی، احمد شه‌بخش بوده، تصمیم گرفتند حساب قدیمی را با او صاف کنند. احمد شه‌بخش که برادرزاده مولوی عبدالحمید است و به واسطۀ همین نسبت فامیلی همیشه جایگاهی خاص برای خودش دست‌وپا کرده با پخش این شایعه که صوفی رضا یک غریبه‌ است و هر لحظه ممکن است جان مولوی عبدالحمید را تهدید کند یا حداقل توان محافظت درست از او را ندارد، زمینۀ حذف و به حاشیه راندن او را فراهم کرد. در نهایت هم با همین بازی‌های پنهان و پیدا موفق شد صوفی رضا را خانه‌نشین کند. او روحیه‌ای بزرگوار داشت، ترجیح داد برای جلوگیری از تکرار تهمت‌ها، کمتر در اطراف مسجد مکی و مولوی دیده شود. او سال‌ها بار اتهامات احمد شه‌بخش،همان احمد گروک یا احمد کچلوک را به دوش کشید. سرانجام، زیر فشار این استرس‌ها، بیمار شد، او یک‌سال با بیماری جنگید، بی‌آنکه حتی یک‌بار مولوی عبدالحمید به عیادتش برود. و در نهایت، ماه گذشته در سال ۱۴۰۴، دار فانی را وداع گفت.