اهانت شرم‌آور حافظ اسماعیل، زکریا و طیب به طایفه اصیل رخشانی
چه چیزی شرم‌آورتر از این‌که گروهی از مسئولان مذهبی، با نقاب دیانت، دست به باج‌گیری علنی بزنند؟ طایفه شریف و اصیل رخشانی که با نیت خیر برای صلح طایفه‌ای به مسجد مکی رفتند، با رفتار گستاخانه و طلبکارانه مسئولین دارالعلوم مکی روبرو شدند. مولوی عبدالحمید و تیمش نه‌تنها در مسیر صلح قدمی برنداشتند، بلکه با وقاحت تمام تقاضای مالی نجومی بالغ بر ۱۵ میلیارد را مطرح کردند، گویی مسجد را با بنگاه سودجویی اشتباه گرفته‌اند!
اما افتضاح اصلی جایی بود که حافظ اسماعیل، با الفاظ زشت و توهین‌آمیز به بزرگان و جوانان طایفه رخشانی اهانت کرده است.
حافظ اسماعیل وقتی استقامت طایفه رخشانی را در برابر زیاده خواهی های خود دید، در محل مکان مسجد آن‌ها را "کُچَّک" خطاب نموده است و به نوچه های خود گفته
این کُچَّک‌ها را از مسجد بیرون بندازید
، واژه‌ای که در زبان بلوچی معنایی موهن و غیرقابل قبول دارد. آیا در قاموس دین و اخلاق، ایستادگی در برابر ظلم و زیاده‌خواهی، توهین و تحقیر می‌طلبد؟ ایا این مسجد ارث پدری حافظ اسماعیل است؟
طایفه رخشانی نه امروز، نه دیروز، که در تمام تاریخ، زیر بار زور نرفته و نخواهد رفت. اگر مولوی عبدالحمید واقعاً دغدغه اداره مسجد را دارد، باید راه شرافتمندانه و شفاف برای جذب سرمایه پیدا کند. نه این‌که دین و مسجد را سپر اخاذی و تحقیر مردم کند.
زمانی برای سکوت نیست؛ این سطح از وقاحت و سوء‌استفاده از جایگاه دینی باید بی‌پرده و با صدای بلند محکوم شود.
نظرات
ارسال یک نظر