مردم در فقر، مولوی در زندگی لاکچری!
محرومیت، سهم مردم عادی‌ست؛ مردمی که با دست‌های پینه‌بسته، نان خشک را با اشک فرو می‌برند. اما همین مردم، فریب نسخه‌های دین‌فروشان را می‌خورند.
با وعده «برکت الهی»، فطریه و زکات را می‌گیرند؛ نه برای فقرا، نه برای بی‌خانمان‌ها، بلکه برای ساخت ویلاهای لاکچری و خرید ماشین‌های میلیاردی. سفرهای خارجی، مهمان‌خانه‌های ۵ ستاره، زندگی لوکس فرزندان در کانادا و ترکیه، همه از جیب همین مردم فقیر تامین می‌شود. داماد و دختر مولوی در غرب، بی‌هیچ شغلی، روزگار را با دلارهایی سپری می‌کنند که از سفره خالی مردم بلوچستان دزدیده شده.
دروغ، فریب، ریا؛ این‌ها ابزار دین‌فروشان است. به اسم خدا، به کام خود. به اسم آخرت، برای رفاه دنیایشان. این دیگر تبلیغ دین نیست، این غارت سازمان‌یافته است. سؤال این‌جاست: تا کی قرار است چهره‌ای معصوم، جیب‌ها را خالی کند و حساب‌های بانکی خانواده‌اش در خارج را پر کند؟
این فقر، این بدبختی، دیگر تقصیر دولت یا خشکسالی نیست؛ این درد، ریشه‌اش در افرادی نظیر مولوی عبدالحمید است که پنهان‌کاری و خیانت را زیر نام دین تزئین کرده‌اند.
نظرات
ارسال یک نظر