اشک مولوی عبدالحمید برای رفح و بلوچستان، اشک تمساح است!
اشک مولوی عبدالحمید برای رفح و بلوچستان، اشک تمساح است! مولوی عبدالحمید در خطبه‌اش با بغض از گذرگاه رفح میگوید، از مردم غزه، از محاصره، از بستن راه غذا و دارو. در ظاهر، مردی‌ست دردمند. اما در واقع، سیاستمداری‌ست در لباس واعظ چرا که همین فرد سال قبل فقط فلسطینیان را شماتت کرده و از اسرائیل حمایت می کرد که البته هنوز حمایتش از اسرائیل قطع نشده، چون مقاومت مردم فلسطین در برابر اسرائیل را قبول نداشته و محکوم می کند و قائل به دیپلماسی تسلیم است. 🔍 همین مولوی عبدالحمید برای مردم بلوچ هم اشک می‌ریزد. ولی کافی‌ست دقیق‌تر نگاه کنیم: اشک‌ها واقعی نیستند، بلکه ابزار سیاست اند. هرجا فرصتی برای گل‌آلود کردن فضا و تقویت موقعیت خودش باشد، ناگهان خطبه‌هایش سوزناک می‌شوند. هم برای بلوچ، هم برای فلسطین و ... . اما پشت پرده چه خبر است؟ ✋ نه مدرسه‌ای برای تحصیل دولتی دانش اموزان ساخته، ✋ نه برای توسعه واقعی بلوچستان قدمی برداشته حتی در حد حرف و سخنرانی، ✋ نه حتی در برابر فساد نزدیکانش قدمی برداشته، بلکه تمام تلاشش این بوده که قدرت در استان را از دولت بگیرد و به حلقه‌ی خودی‌های خودش منتقل کند...
نظرات
ارسال یک نظر