آیا مولوی عبدالحمید از منافع خود برای منافع مردم میگذرد؟

چرا مولوی عبدالحمید از جیش العدل برائت نمی کند؟
مولوی عبدالحمید در خطبههایش از ناامنی، گروگانگیری و باجخواهی گلایه میکند و مردم را به مسئولیتپذیری دعوت میکند، اما هیچوقت حاضر نشده به صراحت از گروههای تکفیری مثل جیشالعدل یا حتی داعش اعلام برائت کند. این یعنی دقیقاً همان جایی که باید صریح و شفاف موضع بگیرد، سکوت کرده یا با ابهام حرف زده است.
چطور میشود کسی که هر هفته در خطبهها دم از «حرمت علما، ریشسفیدان و زنان» میزند، در برابر گروههایی که همین حرمتها را لگدمال کردهاند و خون بیگناهان را ریختهاند، هیچوقت یک محکومیت روشن نداشته باشد؟
فراموش نمیکنیم که در اوج جنایات داعش، او این گروه را «مردم ستمدیده عراق» معرفی میکرد. حالا که همه میدانند داعش یک پروژهی منطقهای و حتی اسرائیلی برای بیثباتسازی خاورمیانه بود، این دفاع غیرمستقیم از داعش بیشتر شبیه شریکجرم بودن است تا حمایت از مظلومان.
اگر مولوی عبدالحمید واقعاً دغدغه امنیت و حرمت انسانها را دارد، چرا تا امروز یکبار هم نام جیشالعدل را در خطبهها به زبان نیاورده؟ چرا هر بار بهجای نقد صریح این گروههای مسلح، توپ را در زمین کلیگویی و نصیحت مردم میاندازد؟
این تناقض فریاد میزند: امنیت و حرمت واقعی زمانی معنا دارد که با خشونتطلبان و تکفیریها مرزبندی روشن وجود داشته باشد، نه اینکه در برابرشان سکوت اختیار شود.
ویدیو:
https://youtube.com/shorts/FbjXzY6hBNA
نظرات
ارسال یک نظر