🚨 خبر فوری 🚨

تصویر
   🚨 خبر فوری 🚨 صوفی رضا، همان یاری که در جوانی مثل کوه پشت مولوی عبدالحمید ایستاده بود و غمخوار او شد، امروز چشم از دنیا فروبست. اما دردآورتر و سوزناک‌تر از رفتن صوفی رضا، این حقیقت تلخ است که مولوی عبدالحمید، کسی که سال‌ها بر دوش مردم دین و دیانت را فریاد می‌زد، آن‌قدر در چنگال مادیات و دنیاپرستی گرفتار بود که حتی فرصت نداشت بر بالین یار دیرینه‌اش برود. خانواده‌ی داغدار صوفی رضا بارها گلایه کردند، دلشان شکست، اشک ریختند... اما گوش مولوی پر از هیاهوی دنیا بود، نه صدای شکسته‌ی دوستان قدیمی. امروز صوفی رضا رفت، با دلی پر از حسرت، با قلبی زخمی از بی‌وفایی. اما تاریخ این بی‌مهری را فراموش نخواهد کرد.

مولوی عبدالحمید؛ مبلغ گفت‌وگو یا پیشوای تک‌گویی؟

 

مولوی عبدالحمید؛ مبلغ گفت‌وگو یا پیشوای تک‌گویی؟

 مولوی عبدالحمید؛ مبلغ گفت‌وگو یا پیشوای تک‌گویی؟

مولوی عبدالحمید در خطبه‌های نماز جمعه، از ضرورت گفت‌وگوی واقعی با مردم می‌گوید و سرکوب و زندانی‌کردن مخالفان را محکوم می‌کند. اما پرسش صریح این است:
آیا شما واقعاً به گفت‌وگو اعتقاد دارید یا فقط وقتی بدنبال منافع خودتان هستید، از آن دم می‌زنید؟

اگر گفت‌وگو چیز خوبی‌ست،
❓ چرا در مدرسه دینی مکی هیچ منتقدی حق نفس‌کشیدن ندارد؟
❓ چرا مخالفان فکری و حتی طلبه‌هایی که اندک تفاوتی با شما دارند، حذف می‌شوند؟
❓ چرا هنوز که هنوز است، تریبون شما یک‌طرفه است و هیچ‌کس جرأت پرسش و نقد علنی ندارد؟

وقتی شما به مسئولیت در مسجد مکی رسیدید، به گفت‌وگو پشت کردید. حالا که خود را در موضع منتقد جا زده‌اید، حرف از آزادی و تعامل می‌زنید.
آیا این چیزی جز مصرف سیاسی واژه‌هاست؟
گفت‌وگو یعنی بپذیرید که مخالف دارید، نه اینکه هر مخالفی را مزدور، نفوذی، یا خائن به امت بخوانید.
گفت‌وگو یعنی قبل از نقد دیگران، خودتان را در آینه ببینید و بپذیرید که در مسئولیتی که در دارالعلوم دارید، نفس‌کشیدن بدون اجازه‌ی شما، جرم است.
تا زمانی که در درون خودتان گفت‌وگو ممنوع است، دعوت شما به گفت‌وگوی ملی، تنها یک شعار مصرفی‌ست؛ نه یک باور دینی.

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

طلاق اجباری و کودک همسری در خانواده مولوی عبدالحمید

بیانیه طایفه شه بخش در حمایت از حاج الله نظر

حافظ طیب اسماعیل زهی فرزند مولوی عبدالحمید در حال تحریک جوانان در فضای مجازی می باشد