مالکیت پنهان یک معدن توسط مولوی عبدالحمید،حقیقتی که دیگر نمی‌توان انکارش کرد
در اولین جلسهٔ مشورتی اساتید دارالعلوم با حضور اساتید سال جاری، بالاخره مولوی عبدالحمید مجبور به پذیرش واقعیتی شد که سال‌ها تلاش در پنهان نگه‌داشتن آن داشت: وضعیت اسف‌بار اساتید دینی که زیر فشار معیشتی کمر خم کرده‌اند. اما آنچه در این جلسه آشکار شد، تنها ضعف مدیریتی نبود، بلکه پرده‌برداری از رازی بود که اگر از سوی کانال پشت پرده مطرح می‌شد، بدون شک از سوی وابستگان مولوی به‌عنوان اتهام و افترا رد می‌شد.
مولوی عبدالحمید برای توجیه این بحران ناچار شد اعتراف کند که در گذشته مالک یک معدن بزرگ بوده؛ معدنی که حالا به دلیل تخلفات گسترده، اختلاف میان شرکاء آن خلع‌ید شده است. اما پرسش بنیادین و بی‌پاسخ اینجاست:
چرا زمانی که مالکیت این معدن در اختیار ایشان و مجموعهٔ مسجد مکی بود، سخنی از آن به میان نیامد؟
چرا اکنون که دیگر صاحب آن نیست، به‌عنوان دفاع از عملکرد ضعیف اقتصادی‌اش مطرح می‌شود؟
آیا این رفتار چیزی جز پنهان‌کاری و استفاده شخصی از یک منبع ثروت عمومی‌ست؟
آیا در سال‌هایی که مردم بلوچ با مشقت معیشتی دست‌وپنجه نرم می‌کردند، همان زمانی که صدقات و زکات و فطریه‌های خود را به امید کمک به مستضعفان به مسجد مکی می‌سپردند، مولوی عبدالحمید در حال برداشت سود از یک معدن خصوصی بوده است؟
این افشاگری تنها یک سؤال را پیش روی مردم قرار می‌دهد:
تا چه زمانی باید سکوت کرد؟ و چه چیزهای دیگری هنوز پنهان مانده‌اند؟
نظرات
ارسال یک نظر