عشقبازی در مسجد مکی؛ تلاشی بی‌ثمر برای پوشاندن حقیقت
آنجا که باید جای خشوع و ذکر باشد، این روزها صدای ناهنجار تظاهر و نمایشی سطحی از دین‌داری به گوش می‌رسد. مسجد مکی، که روزی جایگاه نور، تفکر و وحدت بود، امروز به صحنه‌ای برای خودنمایی و سرگرمی برخی بدل شده که نه درک درستی از قداست این مکان دارند و نه دغدغه‌ای جز کسب شهرت مجازی.
مولوی عبدالحمید، که مدت‌هاست از مسیر اعتماد عمومی فاصله گرفته، اکنون تلاش می‌کند با دعوت از بلاگرهایی بی‌اعتقاد به حجاب و فاقد درک معنوی، بار دیگر توجهات را به‌سوی مسجد و نهایتا خودش جلب کند؛ غافل از آنکه مسجد را نمی‌توان با لنز دوربین و ترفند تبلیغاتی احیا کرد.
ریخت‌و‌پاش‌های بی‌ضابطه، ضعف در مدیریت، و فاصله گرفتن از آرمان‌های اصیل اسلامی، مردم شریف و مؤمن بلوچ را دل‌زده ساخته است؛ و این قبیل اقدامات نمایشی، نه تنها مرهمی بر زخم اعتماد نیست، بلکه توهینی‌ست به شأن مسجد و شعور مردمی که حق را از نمایش به‌خوبی تشخیص می‌دهند.
مسجد جای عشقبازی و لات بازی نیست؛
و حقیقت هرچند مدتی در حجاب بماند، سرانجام رخ خواهد نمود.
ایا در زمان حضرت رسول(ص) و صحابه کرام خانه خدا و مساجد محل عبادت بود یا اشوه گری.
آیا اگر حضرت رسول (ص) بودند امثال مثل مولوی به خود اجازه می دادند مسجد محل اشوه گری زنان و لات بازی مردان باشد.
آیا مولوی عبدالحمید شرایط فقهی حضور زنان در مسجد را می داند و یا رعایت و کنترل دارد.
چرا بزرگان دین سکوت کرده اند و هیچ اعتراضی به این هتک حرمت ها ندارند.
نظرات
ارسال یک نظر