کعبه، آینه‌ی اخلاص یا صحنه‌ی نمایش؟

تصویر
   کعبه، آینه‌ی اخلاص یا صحنه‌ی نمایش؟ در روزگاری نه‌چندان دور، دست‌هایی که به سوی کعبه بلند می‌شدند، حامل دعا بودند، نه دوربین. اما حالا... دست‌ها برای قاب گرفتن خویش بالاست، نه نیایش. سفر حج، که باید نقطه اوج عبودیت و سادگی باشد، به مراسم فتو‌شات VIP بدل شده. گویا برخی، از جمله مولوی عبدالحمید و کاروانِ مخصوصش، حج را با تور سلبریتی اشتباه گرفته‌اند؛ همراه با تصویربردار، مدیر برنامه، گزارش زنده، و نمایش چهره در قاب‌های پر زرق‌وبرق. در حالی‌که بسیاری از مردم حتی استطاعت واجب‌ترین عبادت‌شان را ندارند، گروهی با خدم و حشم وارد حرم می‌شوند تا از هر لحظه‌اش ویدیو بگیرند و با ژست‌های متنوع، چهره‌ی "زاهدانه"شان را تبلیغ کنند. مگر نه این‌که حج، لباس ساده، بی‌نامی، گم‌شدن در جماعت و بی‌ادعایی است؟ پس این همه نمایش، از چه روست؟ وقتی موبایل، مهم‌تر از دلِ شکسته و خضوع در برابر خدا می‌شود، دیگر نمی‌توان از «حج» گفت؛ تنها می‌توان از «حج‌نمایی» نوشت.

رقص‌های خدانور لجه‌ای حاصل کدام انگشت شیطان بوده است؟

 


 رقص‌های خدانور لجه‌ای حاصل کدام انگشت شیطان بوده است؟

پس از فتوای عجیب یکی از اساتید دارالعلوم مکی زاهدان که گفته بود بر اساس روایت وقتی کسی میرقصد انگشت شیطان در پشت او است و هرچه فرد بیشتر رقصیده و بچرخد یعنی انگشت کلفت تری از شیطان در پشتش است، حال با توجه به این فتوا و رقص‌های سریع خدانور لجه‌ای (شهیدی که مولوی عبدالحمید به حالش غبطه می‌خورد) احتمالا شیطان با کل دست خویش خدانور را مورد عنایت قرار داده است.

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

طلاق اجباری و کودک همسری در خانواده مولوی عبدالحمید

بیانیه طایفه شه بخش در حمایت از حاج الله نظر

حافظ طیب اسماعیل زهی فرزند مولوی عبدالحمید در حال تحریک جوانان در فضای مجازی می باشد